30 jaar uitzenden: in gesprek met Henriët Dees

Henriët, hoe ben je 30 jaar geleden in de uitzendwereld terechtgekomen?

"Ik had een erg leuke baan bij een exportbedrijf, maar mijn werkgever verhuisde in september 1989 naar Zwolle. Meeverhuizen was voor mij geen optie en een eigen bedrijf starten was een overweging. En ineens stond daar een advertentie in de krant van Dactylo die een franchisenemer zocht in Breskens. Weliswaar voldeed ik aan bijna geen van de eisen, maar ik was gelijk zo enthousiast en vastberaden om deze kans te benutten dat ik me er volledig in vastbeet. Dactylo zocht iemand met een kantoorruimte aan huis in het centrum van Breskens of Oostburg. Ik had weliswaar een kantoorruimte (van wel 2 x 2) maar op een boerderij aan de Platteweg in Breskens, 3 kilometer buiten het dorp, verscholen in de polder aan een doodlopende weg. Dactylo zocht iemand tussen de 30 en 40 jaar (dat mocht toen nog), ik was net 22. Dactylo zocht iemand met ervaring in de uitzendbranche, ik wist niet eens hoe een uitzendbureau precies werkte, had er ook nog nooit mee te maken gehad.

Dactylo zocht iemand die enthousiast was, met ondernemerschap in het DNA en met een auto. Gelukkig voldeed ik daar dan wel aan en kreeg ik de kans om te starten. Eerst 2 weken intern op cursus op het hoofdkantoor in Heemstede.  Op 25 september 1989 was ik uitgerust met een extra telefoonlijn, een kaartenbak, wat lege dossiermappen en borden langs de kant van de weg om elke werkzoekende in de wijde omtrek te dirigeren naar Platteweg 3. En weet je wat zo bijzonder was? Werkelijk iedereen kende destijds die borden en werkzoekenden uit heel Zeeuws Vlaanderen wisten ons te vinden. Zelfs mensen uit Hulst hadden het over dat “uutzendburo doar in de polder”. Doordat het zo grappig en bijzonder was kregen wij onze naamsbekendheid."

Neem ons even mee naar 1989. Hoe zag de uitzendwereld er toen uit?

"Een telefoon, een jaar later een fax (wow!) en een typemachine, dat was de gehele uitrusting. Iemand uitzenden ging gepaard met het invullen van een loonbelastingverklaring en een loonbevestiging op doorslagpapier. Net de naam, de werkplek en het salaris moest nog even ingevuld worden met de typemachine en dat was het. De uitzendkracht kreeg een tijdrapport mee voor zijn uren, ook weer op doorslagpapier. That’s it. Alles ging persoonlijk, per post en telefonisch, internet bestond nog niet, laat staan e-mail. De back-office van ons hoofdkantoor in Heemstede verzorgde alle verloningen, alle juridische zaken, maar ook het uitwerken van offertes. Wekelijks lieten we door de marketingafdeling op het hoofdkantoor een wervingsadvertentie opmaken in de krant. Daar kan je je nu helemaal niets meer bij voorstellen. Ik ging naar bedrijven in de regio om te vertellen wat ik deed en wat ze konden verwachten van een uitzendbureau en van mij. Veel werkgevers kenden het fenomeen uitzenden helemaal nog niet, maar de markt was er wel rijp voor. Veel van die werkgevers zijn tot op de dag van vandaag klant gebleven. Heel bijzonder en heel fijn om met die klanten vergroeid te raken."

Het begin was er, hoe verliep het in de jaren daarna?

"Al snel bleek dat er versterking nodig was in mijn piepkleine kantoortje. Eerst zijn er wat tijdelijke mensen geweest om mij te helpen, maar gelukkig schreef zich al snel een jonge schoolverlaatster uit St. Kruis in op zoek naar een baan in haar vakgebied. Anneke kwam op gesprek en is gelijk dezelfde middag nog in het diepe gegooid. Zo ongecompliceerd was 1992! Het kleine kantoortje werd na een verbouwing in 1994 iets minder klein, in elk geval groot genoeg voor 2 werkplekken. Dat was prettig want inmiddels werd onze eerste computer geïnstalleerd (opstarten ging gepaard met veel gepiep en gekraak) en moest er extra versterking bij komen omdat ik zelf een paar maandjes op lage versnelling ging door de komst van ons eerste kindje, Manon. Voor Anneke was dat ook een bijzondere tijd: zakelijk en privé liep ongelooflijk door elkaar heen, ook voor haar.

In 1997 merkten we dat de markt begon te veranderen. Opkomst van internet, contacten via e-mail en collega-uitzendbureaus die ontdekten dat West Zeeuws Vlaanderen interessant genoeg was om ook een vestiging te starten. Wij wilden het moment voor zijn dat werkzoekenden niet meer bereid waren om door slikkerige polderwegen naar een uitzendbureau te zoeken. Omdat de markt aan het professionaliseren was, moesten wij ook werken aan professionalisering We besloten direct op zoek te gaan naar een pand in de dorpskern en dat werd Oranjeplein 10. De gloednieuwe burgemeester van dat moment, Gosse Noorderwier, heeft ons kantoor samen met Dactylo directeur Ad Sagius geopend. Een legendarisch moment waar Anneke en ik nog met veel plezier aan terugdenken. Ondertussen werd ook onze tweeling Laura en Joris ter wereld gebracht en kwam Chantal in 2000 het team versterken. Eind 2006 ging centrum Breskens op de schop waardoor al snel bleek dat het Spuiplein het nieuwe hart van Breskens zou worden. De apotheek aan het Spuiplein verhuisde naar Hooge Platen en wij hoefden er niet lang over na te denken: daar moest ons nieuwe kantoor komen."

Kort daarna deed zich nog een grote verandering voor: Dactylo fuseerde in 2008 met Randstad. Wat betekende dat voor jullie?

"Wie had op dat moment kunnen vermoeden dat alle 110 Dactylo-vestigingen in oktober 2008 zouden fuseren met Randstad? Niemand zag het aankomen. Dactylo Breskens was nog als 1 van de laatste franchisers actief en in onze beleving totaal ongeschikt voor fusiegeweld met zo’n gigant. Wij waren te zeer gewend ons eigen ding te doen, onze eigen keuzes te maken, onze eigen plannen uit te voeren. Ook nu moesten we er niet lang over nadenken, we zouden verdergaan als zelfstandig uitzendbedrijf en lieten ons niet gek maken. Op 5 oktober 2008 eindigde Dactylo Breskens en op 6 oktober 2008 gingen we als Matchpoint Banen door het leven. Daar ging natuurlijk best een hele hectische periode aan vooraf, maar alle klanten en alle uitzendkrachten zijn ons trouw gebleven en ook dat was weer hartverwarmend. Maar toch wel even wat anders: alles wat tot dan toe aan kennis bij het hoofdkantoor lag, moesten wij ons eigen maken. Best heftig! Ineens ben je zelf verantwoordelijk voor alle processen, van verloning tot juridische zaken, van websitebeheer tot debiteurenbeheer, van WWZ tot WAB. Wat zijn de kansen, wat zijn de risico’s? We hebben ook heus wel eens grote missers gehad hoor, het is niet alleen maar halleluja! Ondertussen kwam David bij ons stagelopen en ook daar was gelijk de klik. Waar Anneke en Chantal volop in het uitzendproces gespecialiseerd raakten werd David vooral onze commerciële specialist. In 2018 kwam Romy als recruiter het team versterken. Zij is vooral bezig met het communiceren met de arbeidsmarkt via onze eigen website, maar ook via jobboards, social media en live-evenementen. Het gaat er toch om blijvend in beeld te zijn bij potentieel werkzoekenden en dat is best een complexe materie."

Hoe is de uitzendbranche in de afgelopen 30 jaar veranderd?

"Omzetten groeiden, klantenkring breidde uit, de arbeidsmarkt veranderde verder en met ieder nieuw kabinet natuurlijk ook nieuwe wetgeving waar we mee moesten dealen. Gelukkig zijn we lid van een hele sterke branchevereniging met een sterke politieke lobby: de ABU. Zij houden de leden enorm goed op de hoogte van alle nieuwe ontwikkelingen en met collega uitzenders valt er zo ook veel te sparren. De uitzendbranche ligt onder een vergrootglas omdat er erg veel cowboys zijn op de arbeidsmarkt, die het niet zo nauw nemen met wet- en regelgeving. ABU lidmaatschap is geen vanzelfsprekendheid. Om lid te kunnen zijn van de ABU heb je minimaal 1x per jaar een NEN-audit waarin ons gehele jaarwerk doorgelicht wordt. Wij kunnen ons geen cowboypraktijken permitteren en dat willen we ook helemaal niet. Wij willen dat uitzendwerk een goede naam heeft, wij willen ook als goed werkgever bekend staan, waar iedereen wordt bejegend zoals je zelf bejegend wil worden. Helaas is dat nog niet bij alle bemiddelaars het geval. Zij schaden het imago van de goede uitzenders die wel aan de wet- en regelgeving en de normering voldoen. Vooral nu we enkele jaren geleden begonnen zijn met huisvesting aan te bieden aan onze flexkrachten merken we pas de wanpraktijken in de branche. Gelukkig hebben we ook op dat terrein met vallen en opstaan een goede naam opgebouwd. Maar dat komt niet aangewaaid: mijn man Daan heeft er, zeker in het zomerseizoen als alles vol zit met jobstudenten, een fulltime werkweek aan."

Zo te horen is de uitzendwereld enorm onderhevig aan veranderingen. Hoe zie jij met Matchpoint Banen de toekomst voor je?

"Er komt dus weer een nieuwe wet aan: de Wet Arbeidsmarkt in Balans: Flex minder flex en vast minder vast. Elke 4 jaar maken we mee dat de hele wetgeving weer op zijn kop staat. Soms krijg je een déja vue als een politicus weer eens wat bedacht heeft en dat is ook niet verwonderlijk als je 30 jaar meedraait. Toch is deze wetgeving een interessante,  zeker in een tijd met zoveel krapte en mismatch op de arbeidsmarkt. Voor werkgevers, vooral in MKB, is het niet eenvoudig en eenduidig hoe het zit met loonkosten, CAO-verplichtingen en werkgeversrisico’s. Wat te denken van transitievergoedingen vanaf de eerste werkdag? Wanneer rekenen met lage sectorpremies en wanneer met hoge? Risico’s van oproepcontracten of mondelinge afspraken?

En hoe kom je als werkzoekende nog door dat oerwoud van vacatures? Wat past er nou werkelijk bij jou? Is dat uit te drukken in algoritmes?

Ik denk dat wij bij Matchpoint Banen het beste van 2 werelden te bieden hebben: wat electronisch kan, doen we electronisch. Maar wat daaraan vooraf gaat en wat daarna komt is puur mensenwerk, ervaring, kennis en ook gevoel. Een werksituatie is altijd mensenwerk: een werknemer en een werkgever, een thuisfront en collega’s. Ons vak is alles samenbrengen tot een werkelijk goede match met daaruit voortvloeiend de meest optimale contractvorm voor beide partijen. Die kennis en expertise hebben wij en ik hoop dat we daarmee werkgevers en werkzoekenden in Zeeuws Vlaanderen nog lang kunnen ontzorgen."

Henriët Dees, bedankt dat je ons een kijkje in de keuken gaf en gefeliciteerd met deze mijlpaal!